| Orka | |
|---|---|
 | |
| Wielkość | |
| Występowanie | Wszystkie oceany, wybiera chłodniejsze wody i szelf kontynentalny. |
| Charakterystyka | Wyróżnia się czarnym ubarwieniem z białymi plamami, zwykle nad oczami, na brzuchu i po bokach ciała. Trójkątna płetwa grzbietowa może mieć 1,2 m wysokości. |
Polowanie
Orki polują w stadzie, osaczają i atakują duże ofiary, nawet płetwala błękitnego. Pojedyncze osobniki polują na mniejsze zwierzęta, takiej jak foki i pingwiny, rozbijając miękką warstwę lodu. Gdy dopadną zdobycz, zanim ją zjedzą bawią się nią, podobnie jak kot myszą. Tę cechę wykorzystują treserzy w parkach wodnych, gdzie orki w niewoli popisują się sztuczkami, aby zasłużyć na posiłek. Ponieważ znajdują się na szczycie oceanicznego łańcucha pokarmowego i nie mają naturalnych wrogów, dożywają 50-80 lat.
Podgatunki
Orka, największy gatunek w rodzinie delfinów, dzielą się na trzy podgatunki lub nawet osobne gatunki:
- Orki osiadłe żywią się prawie wyłącznie rybami i żyją w złożonych stadach rodzinnych, często z dominującą samicą płynącą na czele jej ciągle uzależnionych oraz już dorosłych młodych. Zarówno młode samce, jak i samice mogą pozostawać z grupą na całe życie, opuszczając ją jedynie na krótkie okresy godów. Zawołania orek osiadłych są skomplikowanymi "dialektami", wyraźnie się różniącymi w zależności od stada.
- Orki wędrowne żywią się z kolei prawie wyłącznie ssakami morskimi. Na ogół przemieszczają się w mniejszych grupach (2-6 osobników), które przeszukują wybrzeże wzdłuż i wszerz, nie zawsze tworząc stada rodzinne, przy czym pojedyncze osobniki mogą stada opuszczać i się przyłączać. Ich zdolności wokalne są mniej rozwinięte niż u osiadłych kuzynów, co tłumaczy się tym, że stanowiące ich pożywienie ssaki morskie mają pod wodą bardzo dobry słuch, toteż orki wolą polować w ciszy.
- Niewiele wiadomo na temat ostatniej grupy - orek oceanicznych. Sądzi się, że zwierzęta te przemierzają otwarte oceany i żywią się rybami, rekinami i żółwiami morskimi.
Ciekawostki
- Na wolności orki nigdy nie atakowały ludzi, a zaobserwowane próby ataku, będące wynikiem pomyłek z naturalnymi ofiarami, nie dochodzą do skutku, gdyż orki szybko orientują się w popełnionym błędzie. W delfinariach rzadko dochodzi do agresywnego zachowania orek wobec ludzi. Gdy do takiego ataku dojdzie to przypadki śmierci treserów w basenie są raczej przypadkowe, chociaż są udokumentowane przypadki w których orka celowo atakowała swojego trenera podczas wspólnych ćwiczeń.
- W niewoli często płetwa grzbietowa orki jest skrzywiona.
Galeria
Aby zobaczyć całą galerię kliknij tutaj.